Op oudejaarsavond is op de hoge leeftijd van 97 jaar ons dierbare erelid Lammert Jansen overleden. Met hem stierf de laatste visser van Elburg die nog beroepsmatig op de Zuiderzee heeft gevist.

De levenskrachten werden de laatste jaren geleidelijk minder, maar Lammert Jansen bleef vanuit zijn bed via een tablet alles volgen. De laatste uitgave van Arent thoe Boecop heeft hij nog met volle interesse gelezen. En telkens weer gaf hij aan hoe belangrijk het is om de historie vast te leggen.

Lammert Jansen werd geboren op 30 september 1917. Al op jonge leeftijd ging hij met zijn vader mee naar zee. Door omstandigheden moest Lammert (samen met zijn broer Jan) al op jeugdige leeftijd het roer van de botter EB 59 overnemen. De naderende inpolderingsplannen deden de broers Jansen uiteindelijk besluiten om in 1952 te stoppen met de visserij. Lammert Jansen vond een baan op de kazerne op ’t Harde.

Na zijn pensionering besteedden Lammert en zijn vrouw Ger heel veel tijd aan genealogie en archiefonderzoek. Een enorme klus vormde het beschrijven van de bewoningsgeschiedenis van de stad Elburg.

Op 24 maart 1997 benoemde het bestuur van Arent thoe Boecop Lammert Jansen tot erelid van de oudheidkundige vereniging.

Lammert Jansen was tijdens zijn leven een zeer meelevend en betrokken lid van Arent thoe Boecop. Een bescheiden mens, met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Een schipper met een groot Godsvertrouwen. Lammert Jansen leefde vanuit de geest van de dichter van onderstaande woorden:

Loopt straks de reis ten einde en nader ik de stranden
Waar dreigement des doods de zwaarste zeeën staan
Neem trouwe Loods mij ‘t roer dan uit de zwakke handen
En doe mij stil verrukt Uw haven binnen gaan.

We gedenken Lammert Jansen met heel veel respect.

Namens het bestuur van de oudheidkundige vereniging Arent thoe Boecop,

Willem van Norel