Tijdens Open Joodse Huizen op zaterdag 2 mei werd aan de gevel van het pand Beekstraat 38 van het echtpaar Hutten een plaquette onthuld van Roosje Vecht (1881-1915). Dit jaar is het precies honderd jaar geleden dat Roosje Vecht tijdens de Eerste Wereldoorlog sneuvelde aan de frontlinie in West-Vlaanderen.

Om Roosje Vecht blijvend te gedenken hebben Wim van Triest en Willem van Norel het initiatief genomen om een plaquette te ontwerpen. Het gedenkteken werd onthuld door de bijna 20-jarige Iris Verweij. Zij heeft in 2013 het graf van Roosje Vecht in Muiderberg geadopteerd.

Dit project is financieel mogelijk gemaakt door de Stichting Vrienden van de Synagoge Elburg en de oudheidkundige vereniging Arent thoe Boecop.

Op de steen staat de volgende tekst:

Op 18 juli 1881 werd in dit huis Roosje Vecht geboren. Zij was het oudste kind van veehandelaar Mozes Vecht en zijn vrouw Diena van Hamberg. De familie Vecht verhuisde in 1903 naar Amsterdam. Roosje volgde er een medische opleiding en werd verpleegster.

Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meldde zij zich als vrijwilligster aan het oorlogsfront in België. Op 23 januari 1915 werd Roosje in Veurne getroffen door een Duitse handgranaat. Nog dezelfde dag bezweek ze aan haar verwondingen. Twee dagen later werd Roosje met militaire eer begraven in Adinkerke.

In 1920 werd haar stoffelijk overschot herbegraven op de joodse begraafplaats te Muiderberg.

Roosje Vecht is één van de weinige Nederlandse slachtoffers die tijdens de Eerste Wereldoorlog als vrijwilliger aan het loopgravenfront zijn gestorven.